موضوعاتی که در این مطلب می خوانید:
امروز، می‌خواهیم یک بررسی عمیق‌تر از تست IPC (Instructions Per Clock) پردازنده‌های اینتل LGA 1700 انجام دهیم. این به معنای مقایسه مدل‌های پردازنده نسل ۱۲، ۱۳ و نسل ۱۴ است. هدف ما این است که برای شما توضیح دهیم که اینتل با هر نسل جدید پردازنده چه اقداماتی در زمینه بهبود معماری انجام داده یا اصلاحاتی انجام نداده است.
تغییرات نسل‌های پردازنده اینتل
با نگاهی به سرعت توجه به نمونه‌های جدیدتر از پردازنده‌های اینتل، می‌توانیم بگوییم که چقدر عجیب است که سه نسل یا سری از پردازنده‌های اینتل را در یک پلتفرم مشابه داریم. تاریخچه نشان می‌دهد که اینتل به طور معمول تنها دو سری را پشتیبانی کرده است، که این مسأله جزء استراتژی “تیک-تاک” آنها بود.
عدم پشتیبانی طولانی مدت اینتل از پلتفرم
اگرچه اینتل تاریخچه‌ای قوی در ایجاد پردازنده‌هایی دارد که عملکرد بازی عالی ارائه می‌دهند، اما رکورد ضعیفی در ارائه پشتیبانی طولانی مدت از پلتفرم دارد. این به این معناست که سازندگان و بازیکنان عادت کرده‌اند هر بار که عملکرد بهتری از پردازنده می‌خواهند، مادربرد خود را که از نظر عملکرد در حالت عادی است، ارتقا می‌دهند.
تغییرات در صنعت پردازنده‌ها
برای سال‌ها، استراتژی اینتل بی‌چالشه بود، به ویژه به دلیل عدم وجود رقیب مهم. تقریباً دهه‌ها پیش از عرضه رایزن، AMD دچار مشکلاتی بود. حتی پس از معرفی رایزن، چند نسل می‌گذشت تا به پایه‌های محکمی دست پیدا کند. اما اکنون منظره به طرز چشم‌گیری متفاوت است. اینتل در بازار خرده‌فروشی شکست خورده و حتی با معرفی پردازنده‌های Raptor Lake نسل ۱۴ “جدید”، چالش‌های اینتل به نظر می‌آید که در حال تجمع هستند.
علت تغییر در موقعیت اینتل
دلایل متعددی برای این تغییر وجود دارد. یکی از عوامل اصلی، فراتر از نسبت عملکرد به قیمت برخی از پردازنده‌های رایزن است. موفقیت پلتفرم AM4 دشوار به رد نیست. حتی زمانی که AMD بهترین خود را برای نابود کردن پشتیبانی از آن انجام داد، جامعه علاقه‌مند به سخت‌افزار از این امر جلوگیری کرد و در این راه به ایجاد یکی از بهترین پلتفرم‌های پردازنده در تاریخ کمک کرد.
آینده پلتفرم LGA 1700 اینتل
شناخت این تغییر، AMD به سرعت پشتیبانی جامع از پلتفرم AM5 را اعلام کرد. با این حال، آنها به امکان انتقال از پلتفرم به مدت زمان کمتری نسبت به AM4 اشاره کرده‌اند. باقی ماندن تا آن زمان نشان خواهد داد که آیا AM5 موفقیت AM4 را تکرار خواهد کرد یا خیر. اما یک چیز روشن است: آینده پل
تفرم LGA 1700 اینتل، به هر حال از لحاظ عملی مرده است، علیرغم اخیراً معرفی مدل‌های “جدید” نسل ۱۴.
نقطه عالی پلتفرم LGA 1700
در بسیاری از جوانب می‌توان به این نکته پرداخت که اوج پلتفرم LGA 1700، معرفی معماری Alder Lake نسل ۱۲ در ژانویه ۲۰۲۲ بود. به‌رغم به‌روزرسانی Raptor Lake نسل ۱۳ که برخی بهبود‌ها مانند افزایش ظرفیت‌های L2 و L3 کش و افزایش سرعت‌های ساعتی داشت، این به اندازه کافی مهم نبود تا مالکان نسل ۱۲ را جذب کند.
مقایسه عملکرد نسل‌های ۱۲، ۱۳ و ۱۴ اینتل
در عملیات عملی، امکان اورکلاک کردن قطعات نسل دوازدهم به حدی وجود دارد که سرعت ساعتی آنها به سطح مدل‌های سیزدهم نیز برسد، که این امر مرز میان دو نسل را همچنان مبهم‌تر می‌کند. به همین دلیل، تصمیم به حذف متغیر سرعت ساعتی گرفته شد تا بتوان نسل‌های ۱۲، ۱۳ و ۱۴ با قطعات K-SKU را با سرعت ساعتی یکسان مقایسه نمود.
شرایط آزمون
در آزمون‌های ما، E-cores غیرفعال بودند، ring bus به سرعت ۳ گیگاهرتز قفل شده بود و تمامی واحدهای پردازش مرکزی با حافظه DDR5-7200 و کارت گرافیک GeForce RTX 4090 ارزیابی شدند. حال به مقایسه‌ها پرداخته و آنها را مورد بررسی قرار می‌دهیم…
نتایج تست IPC
ابتدا به مقایسه نتایج IPC در آزمون چند هسته‌ای Cinebench می‌پردازیم. در اینجا، اختلاف سرعت ساعتی مدل 12900K نسبت به مدل 14900K با افزایش سرعت ساعتی معادل ۳٪ مشاهده می‌شود. این تفاوت برای مدل‌های Core i7 کمی کوچکتر است، با افزایش ۲٪ از نسل دوازدهم به نسل چهاردهم و سپس افزایش ۱٪ برای مدل 14600K نسبت به مدل 12600K.
همانطور که در تست چند هسته ای Cinebench دیدیم، استفاده از Blender تقریبا هیچ تفاوتی در عملکرد بین Core i۷ – ۱۲۷۰۰ K و Core i۹ – ۱۴۹۰۰ K نشان نمی دهد، چرا که هر دو CPU دارای ۸ هسته P هستند، ما تنها به اختلاف ۲ درصدی نگاه می کنیم.بنابراین باوجود معرفی سه نسل جدید پردازنده، پیشرفت چندانی از سوی اینتل طی ۲ سال گذشته مشاهده نمی شود. این موضوع لزوما موضوع مهمی برای اینتل نیست؛ زیرا آن ها از نظر عملکرد همچنان رقابتی باقی می مانند. درواقع، آن ها اغلب از AMD پیشی می گیرند؛ هرچند با توان مصرفی بسیار بالاتر.
عقیده ما این است که اینتل باید پلتفرم بعدی خود را حداقل برای ۴ نسل پشتیبانی کند و منظور ما نسل های واقعی است، نه نسل های مستقیم. در حالت ایده آل، آن ها همچنین باید یک گام خوب رو به جلو از رپتور لیک بردارند تا تغییر سوکت و هر مساله سازگاری مرتبط را توجیه کنند.
در کل، LGA ۱۷۰۰ یک پکیج ترکیبی از اینتل ارائه می دهد. در حالی که این شرکت به چالش های خاصی می پردازد، دیگران را نادیده می گیرد و حتی مسائل جدیدی را مطرح می کند. به عنوان مثال، معرفی E – Cores عملکرد بهره وری زیرپوستی را نسبت به نسل های قبلی بهبود داد، اما آن ها همچنان مواردی مانند پشتیبانی ضعیف از پلتفرم را نادیده گرفتند و در عین حال مشکلات جدیدی مانند مصرف برق زیاد ایجاد کردند.
